Viyana Sözleşmesi, ozon tabakasının incelmesi konusunda dünya çapında bir farkındalık yaratmıştır. Özellikle insan kaynaklı maddelerin (OTİM) ozon tabakasına zarar vermesi ve korunmasına yönelik ilk hükümetler arası adımları içermiştir. 1985 yılında kabul edilen bu sözleşme, ozon tabakasının incelenmesi, CFC üretiminin izlenmesi ve bilgi paylaşımı gibi alanlarda uluslararası iş birliğini güçlendirmeyi hedeflemiştir.
Ancak Viyana Sözleşmesi, belirli kontrolleri veya taahhütleri içermeyen bir çerçeve sözleşmesidir. Bu nedenle, ozon tabakasını korumak için daha etkili ve kapsamlı adımlar atmak amacıyla Montreal Protokolü gibi daha spesifik ve yasal bağlayıcılığı olan bir anlaşmanın hayata geçirilmesine zemin hazırlamıştır. Montreal Protokolü, ozon tabakasını incelten maddelerin kullanımını ve üretimini kontrol altına almayı amaçlamıştır ve Viyana Sözleşmesi'ne dayanarak geliştirilmiştir.